OSP Biszcza II

 

Walka z ogniem prowadzona była przez ludzi już w zamierzchłych czasach, ale miała charakter dorywczy i niezorganizowany. Duża częstotliwość oraz groźne w skutkach pożary zmuszały mieszkańców miast i wsi do podejmowania środków ostrożności a szczególnie do organizowania się ludności w celu obrony przeciw pożarowej. Organizacją taką, której powstanie datuje się w drugiej połowie XIXw.  była i działa intensywnie do dziś Ochotnicza Straż Pożarna.

 

Odradzające się  w okresie powojennym duże zainteresowanie społeczeństwa, szczególnie wiejskiego ruchem strażackim, który wnosił nie tylko potrzebę walki z żywiołem, ale również był i jest do dzisiaj w większości – centralnym ośrodkiem życia kulturalno – rozrywkowego na wsi, a także kultywowania tradycji.

Pod koniec lat pięćdziesiątych z inicjatywy kilku mieszkańców naszej wsi Cz. Sołtysa, Jana Żymiełki, Leona Kniazia powstała 9–cio osobowa sekcja, która wchodziła w skład OSP z Biszczą I. Wyposażona została w ręczną sikawkę oraz komplet węży. Miejscem przechowywania tego sprzętu była stodoła miejscowego gospodarza P. Tychanewicza.

Po dwóch latach działalności tj.w 1959 roku ze względu na dużą ilość chcących wstąpić w jej szeregi postanowiono utworzyć własną jednostkę OSP i rozpocząć budowę remizy. Zryw strażaków oraz części mieszkańców był bardzo duży, gdyż jesienią tegoż roku zostały wylane fundamenty pod remizę, a wczesną wiosną strażacy sami zaczęli wytwarzać cegłę w cegielni położonej na obrzeżach lasu „Baba” będącej również spółką kilku miejscowych gospodarzy oraz strażaków. Drzewo na budowę pochodziło wyłącznie od mieszkańców jako darowizna.

Ukończenia oraz otwarcia dokonano w 1961 roku. W tym również roku z Powiatowej Komendy Straży w Biłgoraju na stan przyjęto pierwszy sprzęt mechaniczny – motopompę „Leopolidia”. Operatorami zostali strażacy Paweł Kolbuch w początkowym okresie a następnie Jan Żyła. –służyła do 1968 roku, a wymieniona została na motopompę typu: Polonia PO 3 będącą na wyposażeniu do dzisiaj.